منو ببخش

من را ببخش بابت این شعر و راه ام

این آسمان تار و تهی از ستاره ام

من را ببخش ، بابت از نو سرودن و

تکرار دوست دارمت ای ماه پاره ام

باور کنی وَ یا نکنی، دل بدست توست

این بار تا کجا بکشانی دوباره ام

دست خودم که نیست اگر دلسپرده ام

در بند زلف توست دل پاره پاره ام

وقتی که کیمیای محبت به دل نشست

در التهاب ثانیه ها من چه کاره ام !

گیسوی یار راه پس و پیش بسته است

جز صید دام و دانه شدن چیست چاره ام

در راه عشق شکوه ز تیر بلا خطاست

آتش بزن به جان و دل پر شراره ام

چشم تو گفت این غزل نو رسیده را

باور کن ای غزال ، که من ، هیچ کاره ام